OnkoSeks

„Najpierw ratujmy życie, a seksem będziemy się martwić później”, tak ale?

U kobiet z nowotworem piersi temat życia seksualnego pojawia się dopiero po zakończeniu leczenia, kiedy przeminie strach przed utratą życia. Wcześniej, podczas leczenia lekarze nie chcą mówić o seksualności ponieważ uważają, że zagrożenie życia jest pierwszorzędną kwestią. Tak oczywiście jest. Ważne jest jednak, żeby  w pewnym momencie terapii o zaburzeniach życia seksualnego mówić i zapobiegać, często nieodwracalnym skutkom.

Zaburzenia seksulane w przypadku raka piersi związane są z:

• samą diagnozą choroby nowotworowej
  • stres, strach przed utratą zdrowia i życia,
• leczeniem chirurgicznym
  • usnięcie całkowite lub częściowe piersi oraz pachowych węzłów chłonnych
  • obrzękiem limfatycznym kończyny górnej (lyphadenoma)
• chemioterapią
  • utrata włosów
  • suchość pochwy
  • zaburzenia funkcji poznawczych
  • nastrój depresyjny
  • przewlekłe zmęczenie
• terapią adjuwantową
  • nasilenie objawów menopauzy
  • przedwczesna menopuza

Kiedy seks boli?

Dyspareunia to ból narządów płciowych w trakcie stosunku seksualnego. Dzielimy ją na głęboką i powierzchowną. Głęboka dyspareunia charakteryzuje się bólem w trakcie stosunku w okolicy miednicy mniejszej. Dyspareunia powierzchowna to bolesność przedsionka pochwy, uczucie napięcia w obrębie dna miednicy, trudności z odbyciem stosunku, częste krwawienia i zaczerwienienie w okolicy wejścia do pochwy

Przyczyny w przypadku pacjentek po nowotworach piersi:

• chemioterapia
• stosowanie terapii adjuwantowej
• operacje polegające na profilaktycznym usunięciu jajników
• spadek pożądania
• suchość pochwy
• nastrój depresyjny
• menopauza

Co można z tym zrobić?

• Terapia farmokologiczna
  • Leki powinny być zlecane i dawkowane przez lekarza specjalistę, który musi poznać historię choroby kobiety
• Rehabilitacja mięśni dna miednicy
• Przeciwdziałanie suchości pochwy
• Właściwa terapia związana z zaburzeniami nastroju
• Terapia seksuologiczna oparta na poprawie pożądania

Suchość pochwy.

Towarzyszy ona  bardzo często pacjentkom w trakcie chemio- i radioterapii. Dotyka również kobiety podczas menopauzy oraz tuż przed nią. Jej przyczyną jest niedobór estrogenów oraz znaczny spadek pożądania i nawilżenia pochwy. Suchości towarzyszą również zmiany atroficzne (zanikowe) w obrębie błony śluzowej pochwy. Staje się ona wówczas znacznie bardziej podatna na powstawanie mikrourazów. Te sprzyjają zakażeniom grzybiczym lub bakteryjnym. I pojawia się błędne koło zaburzeń seksualnych. Zdarza się, że to właśnie suchość odpowiada za nawracające uporczywie infekcje intymne. Gdy poprawiamy nawilżenie pochwy, problem zakażeń, bolesnych stosunków często znika. Co ciekawe poprawia się również pożądanie, bo seks nie kojarzy się z czymś nieprzyjemnym.

Preparaty nawilżające

W aptekach jest wiele preparatów nawilżających w postaci żelu na bazie wody, gliceryny lub silikonu. Te na bazie wody mogą wydawać się lepkie, z kolei te z gliceryną tłuste. Najlepiej wypróbować jedne i drugie, a potem wybrać te, które bardziej nam odpowiadają. Tego typu specyfiki działają doraźnie. Warto po nie sięgnąć przed stosunkiem. Można też kupić w aptece bez recepty globulki z kwasem hialuronowym, które działają nieco dłużej, i stosować je co drugi-trzeci dzień.

Leki na receptę

Można też pójść do ginekologa, który przepisze leki łagodzące dyskomfort i poprawiające kondycję błony śluzowej.

Zabiegi laserowe medycyny estetycznej

Do tej pory stosowanie ich wydaje się nieco kontrowersyjne u pacjentek po raku piersi. Nie zostały zatwierdzone przez Agencję Żywności i Leków. Stają się jednak coraz bardziej popularne,  ponieważ poprawiają nawilżenie i ukrwienie okolic intymnych. Ich efektem jest także przebudowa śluzówki pochwy, zwiększenie elastyczności jej ścian, a czasem złagodzenie objawów łagodnej postaci wysiłkowego nietrzymania moczu. Czasem udaje się uzyskać satysfakcjonujący efekt już po pierwszym zabiegu, zwykle jednak potrzebna jest seria co najmniej dwóch albo trzech.